امام رضا (ع)

 

 

امام رضا امشب میخوام کولاک کنم

دنیا رو باخبر کنم

بهت بگم که من چقدر دوسِت دارم

میخوام که فریاد بزنم

بگم که عاشقت منم

عاشق اون غربتتم

عاشق اون سکوتتم

عاشق گنبد طلا

که هست پر از نور و صفا

به من بگو آخه چرا؟

آسمونت یه رنگ دیگه ست؟

هوای تو یه حال دیگه ست؟

هیچ جای دنیا نداره

این آسمون، حال و هوا

امام رضا تو غریب الغربایی

آقای شیعیانی

به ما بکن نگاهی....

امام رضا (ع)

عکس ضریح آقامو     زدم به روی دیوار    شبا به هنگام خواب

میرم به دنیای ناب   میگم آقا عزیزی   آقا چقدر غریبی!

آقا تو که یار داری!    یارهای باحال داری!   حالا می فهمم چرا،

میگن آقام غریبه؟!   طرف نشسته اونجا    میگه آقام حبیبه

وقتی که رفت از اونجا   میگه همش فریبه

آقا ازت میخوام که    منم غلامت باشم  کارگر مخلص تو

کنیز دربار باشم    آقا منم غریبم    مخصلتم حقیرم

میخوام پیش تو    بشم یه آدم نو

بگم که من یار دارم   یه یار باحال دارم   عشق نداره نور داره

یه عشق وفور داره     اما منم هنوزم،     نفهمیدم که این چیست؟

که آسمون قشنگت    یه عشق خاص و حالیست

راز صفای تو چیست؟   که با نگاه به عکست    دلم رو آروم کرده

                 

سخنانی از امام رضا (ع)

*شخص توانگر باید نسبت به خانواده اش گشاده دست باشد.

* خاموشی یکی از بابهای حکمت است.

* تنها سخنان زائد است که نیاز به گفتار زائد دارند.

* محبت به مردم نیمی از خردمندی است.

* خداوند پر حرفی و تلف کردن ثروت و اظهار نیاز کردن زیاد از همنوعان را دشمن می دارد.

* نگاه کردن به فرزندان رسول خدا (ص) عبادت است.

* به کار بستن تدبیر پیش از اقدام به عمل، آدمی را از پشیمانی ایمن می دارد.

* خداوند کسی را که خانه اش مورد تجاوز قرار گیرد و به دفاع برنخیزد دشمن میدارد.

* بندگی خدا به زیادی روزه گرفتن و نماز گزاردن نیست، بلکه به بسیاریِ تفکر در امر آفرینش است.

* کسی که گرفتاریش را برای مردم بازگو کند آبروی خود را برده است.

* هرگز بر کسی خشم نگیر، از کسی چیزی مخواه و هر چه برای خودت میخواهی برای دیگران نیز بخواه.

 

صلوات خاصّه امام رضا (ع)

اَللّهم صَلِّ عَلَی عَلِیِّ بنِ مُوسَی

الرِّضَا المُرتَضَی الاِمَامِ التَّقِیِّ النَّقِیِّ

وَ حُجَّتِکَ عَلَی مَن فَقَ الاَرضِ

وَ مَن تَحتَ الثَّرَی، اَلصِّدّیقِ الشَّهیدِ

صَلَاةً کَثِیرَةً تَامَّةً زَاکِیَةً

مُتَوَاصِلَةً مُتَوَاتِرَةً مُتَرَدِفَةً کَاَفضَلِ

مَا صَلَّیتَ عَلَی اَحَدٍ مِن اَولِیَائِکَ.

 

چرا باید حرف خدا را كوش كرد؟

 سوره‌ی انفال 

سوره‌ی انفال هشتمین سوره قرآن با 75 آیه است كه بعد از جنگ بدر نازل شده است. بخشی از ماجرای بدر و برخی حقایق و اسرار پنهانی آن و نیز گوشه‌ای از مسائل مربوط به جهاد، غنایم، انفال و همچنین موضوع هجرت در راه خدا، در این سوره مبارکه بیان شده است.

 

خدا در معركه

«و ما رمیت اذ رمیت و لکن ‌الله رمی¹» و توحید افعالی

 جبرئیل در روز جنگ بدر به رسول خدا -صلی ‌الله علیه و آله- بیان داشت: مشتی از خاک را بردار و به سوی کفار پرتاب کن. زمانی که دو گروه مقابل یکدیگر قرار گرفتند رسول خدا به علی -علیه‌السلام- فرمود «مشتی سنگ‌ریزه به من بده» آنگاه آن مشت خاک و سنگ‌‌ریزه را به سوی کفار پرتاب کرد. و در آن لحظه هیچ مشرکی باقی نماند مگر اینکه در چشم و دهان و گلویش سنگ‌‌ریزه و خاک داخل شد. در این فرصت مؤمنان بهر آنها حمله کرده و شکست دادند.

آیه فوق بیان می‌کند شما مشرکان را به قتل نرساندید بلكه خدا بود که آنها را به قتل رساند. و نیز به پیامبر خطاب می‌کند كه تو پرتاب کننده نبودی، خدا بود که سنگ‌ریزه‌ها را پرتاب کرد.

آنچه در جنگ بدر به ظهور رسید؛ یعنی استیصال و درماندگی و شکست مشرکانِ تا دندان مسلح توسط گروهی اندک و با کمترین سلاح؛ امری عادی نبود. و این خدا بود که با فرستادن فرشتگان، محکم کردن قدمهای مومنان و ایجاد رعب در قلوب مشرکان، آنها را درهم شکست و فراری داد. مومنان و رسول خدا در حکم آستین بودند و این دست الهی بود که از این آستین بیرون آمده و مشرکان را در هم شکست.²

 

چرا باید حرف خدا را گوش كرد؟

یا ایها الذین آمنوا استجیبوا لله و للرسول اذا دعاکم لما یحییکم ³

این آیه شریفه بیانگر حقیقت و سرّ دعوت الهی است، و حقیقت این دعوت، فراخوانی است كه با خارج کردن انسان از دنیای فانی و نابود شدنی و حركت دادن به سوی آن که از جان و قلبش به او نزدیکتر است، وی را زنده می‌کند. همو كه از او به او نزدیكتر او! «واعلموا انّ الله یحول بین المرء و قلبه».

انسان حیات دیگری نیز دارد كه ارزش آن با زندگی دنیا، که خداوند آن را بازیچه و خیال و بازدارنده می‌خواند، قابل مقایسه نیست. این حیات حقیقی، زندگی آخرت است و به زودی پرده از آن برچیده خواهد شد. حیاتی که حرکت به سوی آن جز با نور ایمان و عبودیت ممکن نخواهد بود.⁴

 

اكنون فرصت خوبی است تا نامه‌ی عاشقانه‌ی یار را باز كنی و این فصل از ترانه‌ی عروج را بخوانی. برخیز؛ آری برخیز و قرآن رابیار و سوره‌ی انفال را بخوان.

 

 خانه‌ی دلت به عطر یار آكنده

حسین رحیمی

---

1-  انفال:8/17

2-  المیزان ج9ص37-38

3-  انفال:8/24

4-  المیزان ج9ص42

http://www.tebyan.com/Religion_Thoughts/Articles/QuranicArticles/2008/10/16/76673.html

 

چرا مردها بی احساس می شوند؟

 اغلب مردهایی كه در معرض استرس شدید قرار دارند در خود فرو‌می‌روند ، سكوت می‌كنند و بی‌احساس می‌شوند تا مسئله ی خود را به شكلی حل كنند.

از آن جایی كه طبیعت اصلی مرد ، مردانه و مذكر است برای مبارزه با استرس به این نیاز دارد كه خود را از معركه عقب بكشد و مدتی را به تنهایی بگذراند.

از آنجایی كه طبیعت اصلی مرد ، مردانه و مذكر است برای مبارزه با استرس به این نیاز دارد كه خود را از معركه عقب بكشد و مدتی را به تنهایی بگذراند. این رفتار قدرت مردانه او را تشدید و تقویت می‌كند. بنابراین زمان مناسبی برای رسیدگی به واكنش‌های عاطفی و احساسی نیست. اغلب مردها در برخورد با استرس ابتدا با احساسات خود قطع رابطه می‌كنند تا بتوانند به طور عینی و منطقی با مسئله پیش آمده برخورد كنند.

 

زن‌‌ها از این رفتار مردها به هراس می‌افتند زیرا اگر قرار باشد زنی با احساسات خود قطع ارتباط كند باید به قدری ناراحت باشد كه بخواهد كسی را رد كند اما این موضوع در مورد مردها صدق نمی‌كند در حالی‌كه مردها خود به خود در واكنش به استرس با احساسات خود قطع رابطه می‌كنند.

 

مرد توانایی آن را دارد كه در لحظه‌ای در خود فرو برود و سكوت اختیار كند به همین شكل می‌تواند در لحظه‌ای از این حال خارج شود.

وقتی مردها متعادل‌تر می‌شوند برای آن ها صحبت درباره ی این‌كه از چه موضوعی ناراحت بودند ساده‌تر می‌شود.

وقتی مرد از دنیای سكوت و تنهایی بازمی‌گردد ممكن است حرفی برای گفتن نداشته باشد زیرا ممكن است به این نتیجه رسیده باشد كه دلیل و موضوعی برای ناراحت شدن وجود ندارد. در اغلب موارد وقتی مرد از سكوت و انزوا خارج می‌شود و می‌گوید كه همه چیز خوب و عالی است ، بهتر است زنش به این گفته او اطمینان كند و در شرایط آرام قرار بگیرد.

زن‌ها را درك كــنید

وقتی مرد ، زمان كافی برای درك كردن احساسات و نیازهای همسرش صرف نمی‌كند ، زن به سادگی سردرگم می‌شود و امكان این‌كه واكنشی شدید و بی‌تناسب نشان دهد ، افزایش می‌یابد.

وقتی زنی احساسات خود را با شوهرش در میان می‌گذارد اگر شوهر به حالت انفعالی به صحبت‌های او گوش فرا دهد و امیدوار باقی بماند كه به زودی حرف‌های زنش تمام خواهد شد ، روی او اثر می‌گذارد و بر ابهامات یا ناراحتی‌هایش می‌افزاید.

 

وقتی زن‌ها تصمیم می‌گیرند مانند مردها رفتار كنند و به منطق بیش از احساسات خود بها بدهند ، گیج و سردرگم می‌شوند. به خصوص اگر قرار باشد زیر فشاری برای تصمیم‌گیری باشند. معمولا وقتی زنی سردرگم است، می‌خواهد تصمیمی بگیرد در این زمان او بیش از هر چیز به آرامش نیاز دارد و باید آرام بگیرد و احساساتش را مرور كند. در این زمان است كه می‌تواند به راحتی تصمیم بگیرد. وقتی مردی برای درك كردن زنش به حرف‌های او گوش می‌دهد خود به خود متعادل‌تر می‌شود و زن زمانی متعادل‌تر می‌شود كه بتواند حرف‌ها و احساساتش را بازگوید و این تنها زمانی میسر است كه مردها بتوانند زبان تكلم زن‌ها را بیاموزند و زن‌ها هم به طریقی سخن بگویند كه مردها میل به شنیدن داشته باشند.

 

منبع : بر گرفته از سایت سیمرغ – با تغییر

 

http://www.tebyan.com/index.aspx?pid=76530

مغناطیس محبت!

یکی دیگر از عشق های مجازی را شرح میدهیم که نه تنها انسان را گمراه نمی کنند بلکه سبب کمال و سعادت او می شوند. این گونه عشق های مجازی که عشق ورزیدن به غیر خداست، بعضی از اوقات می تواند سبب رشد و تعالی انسان شود. یعنی یک عشق مجازی مطلوب. از جمله این عشق ورزی ها عشق و محبت به اولیاء و حكمای الهی است. یعنی انسان بندگان خوب و صالح خداوند را دوست داشته باشد. بخواهد مثل آن ها شود. همیشه به یادشان باشد و از کارهای آن ها پند بگیرد. در این صورت عشق به آن ها عشق ورزیدن به خوبی‌هاست. دوستی و محبت دوستان خدا و پیروی از آنان كه در رأس آنان پیامبر اكرم و اهل بیت ( علیهم السلام) قرار دارند انسان را لحظه به لحظه به خدا نزدیک تر می کند. چون خدا سرچشمه همه خوبی هاست. در حقیقت این دوستی و محبت، عشق نسبت به خداست و همانند مغناطیسی انسان را به سوی خداوند می كشد و به سوی او مشتاق می كند.(1)

كسی سخن رسول اكرم را نمی‌شنید مگر اینكه محبت او در دلش جای می‌گرفت و متمایل به او می‌شد و لذا قریش مسلمانان را در دوران مكه صباة ( شیفتگان و دلباختگان) می‌نامیدند.

در تاریخ اسلام از علاقه‌ی شدید و شیدایی مسلمین نسبت به شخص رسول اكرم نمونه‌های بی سابقه و برجسته‌ایی وجود دارد. چنانکه گفته شده: "كسی سخن رسول اكرم را نمی‌شنید مگر اینكه محبت او در دلش جای می‌گرفت و متمایل به او می‌شد و لذا قریش مسلمانان را در دوران مكه صباة ( شیفتگان و دلباختگان) می‌نامیدند."(2) ما نیز در بسیاری از دعاها و مناجات‌ها از خداوند عشق و محبت به اولیایش را از او درخواست می‌كنیم تا بدینسان به سوی او راه یابیم. نظیر آنچه در زیارت امین الله می‌خوانیم:.. فاجعل نفسی.... محبة لصفوه اولیائك؛ «خدایا مرا دوستدار برگزیدگان از اولیایت قرار بده و محبت اولیای خالصت را در جان و روح من جایگزین كن». در این صورت انسان می کوشد خود را به آن ها نزدیک کند. کمالات و خوبی های آن ها را بدست آورد. در یک کلام مثل آن ها شود. آن وقت محبوب به آن ها نظر می کند و از آن ها راضی و خرسند می شود.

                                                                              

پی نوشت ها

1. مرتضی مطهری، مجموعه آثار (تعلیم و تربیت در اسلام)، ص 774

2. ابن ابی‌الحدید، شرح نهج‌البلاغه، ج2، ص 220

                                                                                                                                            ن- رادفر

                                                                                                                              کارشناس فلسفه اسلامی

http://www.tebyan.com/Religion_Thoughts/Articles/PhilosophyArticles/2008/10/17/76504.html